นกอินทรีย์กินปลา กิน งู

เหยี่ยวรุ้ง
ถิ่นอาศัย, อาหาร
พบในอินเดีย จีน ไหหลำ ไต้หวัน พม่า ไทย อินโดจีน มาเลเซีย ในไทยพบได้ทุกภาคในปริมาณปานกลาง
เหยี่ยวรุ้งชอบกินงูมาก รวมทั้งงูพิษด้วย นอกจากนี้ยังกินพวกนกเล็กๆ และสัตว์เลื้อยคลานอื่น ๆ อีกด้วย

พฤติกรรม, การสืบพันธุ์
อาศัยอยู่ตามป่าที่ราบและตามป่าบนยอดเขาใกล้ ๆ แหล่งน้ำต่าง ๆ มักจะพบเห็นมันบินร่อนเป็นวงกลมอยู่ในระยะสูงมากคอยหาอาหาร บินที่ระดับ 1,500 เมตร จากระดับน้ำทะเล
เหยี่ยวรุ้งผสมพันธุ์ประมาณเดือน พฤษภาคม-มิถุนายน วางไข่ ครั้งละ 1 ฟอง ไข่สีครีม สีขาวแกมเหลือง หรือสีขาวแกมเขียว ทั้งสองเพศช่วยกันฟักไข่ นาน 26 - 28 วัน

เหยี่ยวรุ้ง Spilornis cheela (Crested Serpent-Eagle)
เป็นนกที่เป็นสีน้ำตาลทั้งตัว มีแผ่นหนังสีเหลืองสดใสบริเวณโคนปากไปจนถึงดวงตาซึ่งเป็นสีเหลืองเช่นกัน ขนบริเวณท้ายทอยค่อนข้างยาว เวลาที่ตั้งขึ้นจึงดูคล้ายเป็นหงอน บริเวณหัว ปีก และท้องมีจุดสีขาวกระจายไปทั่ว ที่หางมีแถบกว้างสีขาวพาดเป็นแนวขวาง เห็นได้ชัดเจน นกตัวผู้และตัวเมียคล้ายคลึงกัน แต่นกตัวเมียจะตัวโตกว่าค่อนข้างมากคือมีความยาวจากปลายปากจรดปลายหางราว 71 เซ็นติเมตร ขณะที่ตัวผู้มีขนาดเพียง 51 เซ็นติเมตรเท่านั้น
อาหารหลักของเหยี่ยวรุ้งได้แก่ งู ทั้งที่มีพิษและไม่มีพิษ ตามชื่อสามัญภาษาอังกฤษคือ Serpent-Eagle เกล็ดหนาๆที่ขาของนกชนิดนี้ช่วยกันอันตรายจากพิษงูที่อาจแว้งฉกกัดได้เป็นอย่างดี อย่างไรก็ตาม บรรดาสัตว์เลื้อยคลาน หรือสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเล็กๆบนพื้นดินก็มีโอกาสเป็นอาหารของเยี่ยวชนิดนี้เช่นกัน ในการล่าเหยื่อ เหยี่ยวรุ้งจะเกาะบนกิ่งไม้ใหญ่ ค่อนข้างโล่ง ไม่สูงจากพื้นดินมาก เพื่อจะได้เห็นเหยื่อง่ายๆ เมื่อเห็นก็จะโฉบลงมาจับขึ้นไปกินบนต้นไม้
เหยี่ยวรุ้งที่จับคู่แล้วจะอยู่ด้วยกันตลอดปี โดยเราอาจพบนกออกล่าเหยื่อ หรือบินร่อนในอากาศพร้อมกัน ช่วงเดือนกุมภาพันธ์ถึงเดือนพฤษภาคม นกจะบินร่อนและส่งเสียงดังๆเพื่อเกี้ยวพาราสีกัน เมื่อจับคู่แล้วก็จะทำรัง นกอาจทำรังใหม่หรือมใช้รังเดิมที่เคยใช้มาแล้ว โดยมักเลือกทำบนต้นไม้สูงริมลำธารหรือแม่น้ำ และอยู่ค่อนข้างสูงคือตั้งแต่ 6-21 เมตร รังของเหยี่ยวชนิดนี้ทำจากกิ่งไม้เล็กๆนำมาขัดสานกันหยาบๆพอมีแอ่งเป็นที่วางไข่ได้ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางราว 61 เซ็นติเมตร แล้วก็รองรังด้วยใบไม้สด เหยี่ยวรุ้งวางไข่เพียงครั้งละ 1 ฟอง ขนาด 66*54 มม. เหยี่ยวตัวเมียกกไข่ เหยี่ยวตัวผู้นำอาหารมาป้อน เวลาผ่านไปราว 35-37 วันลูกนกก็จะออกมาดูโลก


เมื่อลูกนกออกจากไข่ใหม่ๆ แม่นกจะอยู่เฝ้าลูกและพ่อนกไปหาอาหารมาป้อน เมื่อลูกโตขึ้นแม่นกก็จะออกไปช่วยหาอาหาร โดยเมื่อยังเล็กพ่อแม่นกจะฉีกอาหารเป็นชิ้นเล็กๆให้ เมื่อโตขึ้นมาอีกหน่อยพ่อแม่ก็จะกินหัวและเท้า เหลือลำตัวให้ลูกหัดกินเอง ลูกนกอายุ 10 วันจะมีขนปกคลุมทั่วตัวและยืนได้ อายุ 30 วันก็จะเดินไปมาในรังได้และเมื่ออายุ 60 วันก็จะโตพอที่จะเริ่มหัดบิน ลูกนกวัยนี้จะมีสีขนที่แตกต่างจากนกตัวเต็มวัยอย่างชัดเจน คือมีลำตัวตอนบนสีน้ำตาลเข้ม ลำตัวด้านล่างสีน้ำตาลอ่อน มีลายสีขาวและสีดำไปทั้งตัว


เหยี่ยวรุ้งมีการกระจายพันธุ์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งแต่อินเดียมาจนถึงบอร์เนียว ฟิลิปปินส์ เนื่องจากพื้นที่ที่อาศัยกว้างขวางมาก จึงมีสีสันต่างกันมากจนถูกจำแนกออกเป็น 21 ชนิดย่อย สำหรับประเทศไทยมี 2 ชนิดย่อยจำแนกตามถิ่นที่อยู่อาศัยคือ เหยี่ยวรุ้งพันธุ์พม่าพบทุกภาคตั้งแต่บริเวณเหนือคอคอดกระขึ้นมา อาศัยตามป่าผสมผลัดใบ ป่าดิบแล้ง ป่าเต็งรัง ป่าดิบเขา และป่าชั้นรอง จากที่ราบถึงความสูง 1500 เมตรจากระดับน้ำทะเล ส่วนเหยี่ยวรุ้งพันธุ์มลายู พบในภาคใต้ ต่ำกว่าคอคอดกระลงไปจนถึงมลายู ชนิดย่อยนี้อาศัยในป่าดิบชื้น มีตัวเล็กกว่าและสีคล้ำกว่า

ข้อมูลจาก:
bird-home.com

บทความ ใหม่ล่าสุด

Madagascar Serpent-eagle, Serpentaire de Madagascar, or Culebrera Azor (Eutriorchis astur) is a species of bird of prey in the Accipitridae family. It is monotypic within the genus Eutriorchis. It is endemic to Madagascar.

Its natural habitat is subtropical or tropical moist lowland forests. It is threatened by habitat loss.


...The Madagascar Serpent-eagle is a medium-sized raptor with a long rounded tail and short rounded wings. It is dark grey on its back and a lighter grey on its belly, breast, and throat. Dark barring covers the bird's body. It has yellow eyes and a sharp, hooked beak with strong talons.


This bird inhabits dense, humid, and broadleafed evergreen forests in northeastern and east-central Madagascar. It rarely ventures above 550 meters (1800 ft).


This serpent-eagle is diurnal. It eats snakes, lizards, and frogs, which they hunt from high perches, swooping down from it perch and grasping its prey in its talons when it spots it.


This species was believed to be extinct, with the last confirmed sighting being from 1950. However, sightings in 1977 and 1988 led to hope for the species' rediscovery. It was rediscovered in 1993 by the Peregrine Fund.

This species is threatened by the destruction of its specialized habitat and a presumed low rate of reproduction.


The prefix eu- is Greek for "good". Triorchis is a Latinization (Pliny the Elder) of Greek triórkhēs (τριόρχης), which Aristotle and Theophrastus used for a kind of hawk, possibly the Common Buzzard. The Greek word means "having three testicles". This erroneous bit of anatomy has been connected with the ease of mistaking a bird's adrenal gland for a testicle.

White Bellied Sea Eagle (Haliaeetus Leucogaster), also known as the White Bellied Fish Eagle or White Breasted Sea Eagle, is a large diurnal bird of prey in the family Accipitridae. It is closely related to other eagles, kites, hawks, harriers and Old World vultures.
It is resident from India through southeast Asia to Australia on coasts and major waterways. It is a distinctive bird. The adult has white head, breast, under-wing coverts and tail. The upper parts are grey and the black under-wing flight feathers contrast with the white coverts. The tail is short and wedge-shaped as in all Haliaeetus species.

White-bellied Sea Eagle was first described by the German naturalist johann Friedrich Gmelin in 1788. Its species name is derived from the Ancient Greek leuko- 'white' and gaster 'belly'. Its closest relative is the little-known Sanford's Sea-eagle of the Solomon Islands. These form a species pair, and as usual in sea eagle species pairs, as opposed to the dark-headed Sanford's, the White-bellied Sea-eagle has a white head. Talons, bill, and eyes are dark as in all Gondwanan sea eagles. This species pair has at every age at least some dark colouration in its tail, though this may not always be clearly visible in this species. Although they differ much in appearance and ecology, their ancestors diverged less than one million years ago, the "2%" value used is too low, as the authors remark, possibly by nearly an order of magnitude.


White-bellied Sea-eagle is one of the largest raptors in Southeast Asia, and the second largest bird of prey in Australia after the Wedge-tailed Eagle (Aquila audax) which stands up to 1 m.
The sea eagle is white on the head, rump and underparts and dark grey on the back and wings. In flight the black flight feathers on the wings are easily seen when the bird is viewed from below. The large, hooked bill is a lead blue-grey with a darker tip, and the eye is dark brown. The cere is also lead grey. The legs and feet are yellow or grey, with long black talons (claws). The sexes are similar. Males are 70–80 cm (28–32 in) and weigh 1.8–3 kg (4–6.6 lb). Females are slightly larger, at 80–90 cm (32–36 in) and 2.5–4.5 kg (5.5–10 lb). The wingspan ranges from 1.8 to 2.2 m (6–7 ft). They soar on thermals holding their wings in a 'V' shape, unlike other raptors who hold them horizontally.
Young Sea-eagles in their first year are predominantly brown. Their plumage becomes more infiltrated with white until they acquire the complete adult plumage by their fourth or fifth year. The loud "goose-like" honking call is a familiar sound, particularly during the breeding season; pairs often honk in unison.
Adult birds are unmistakable and unlikely to be confused with any other bird. Immature White-bellied Sea Eagles could be confused with Wedge-tailed Eagles. However the plumage of the latter is darker, the tail longer and the legs feathered.


The White-bellied Sea-eagles are found from Bangladesh, India and Sri Lanka, through all of coastal Southeast Asia including Burma, Thailand, Malaysia Indonesia, Indochina, the Philippines and southern China including Hong Kong, and into New Guinea and northeast to the Bismarck Archipelago, and Australia. In the north Solomons, it is restricted to Nissan Island, and replaced elsewhere by Sanford's Sea-eagle. They are a common sight in coastal areas, but may also be seen well inland. Birds are often seen perched high in a tree, or soaring over waterways and adjacent land.


Birds form permanent pairs that inhabit territories throughout the year.

They feed on fish and sea snakes, which they catch by skimming over the water and catching their prey with their talons. They do not dive under water, however. They keep within 1 km of shores, as there are no thermals over water.
The White-bellied Sea-eagle hunts mainly aquatic animals, such as fish, turtles and sea snakes, but it takes birds, such as Little Penguins, coots and shearwaters, and mammals as well. In the Bismarck Archipelago it has been reported feeding on various species of possum. It is a skilled hunter, and will attack prey up to the size of a swan. They also feed on carrion such as dead sheep, birds and fish along the waterline, and may even raid fishing nets. They harass smaller birds such as Swamp Harriers, forcing them to drop any food that they are carrying. Sea-eagles feed alone, in pairs or in family groups.


The breeding season varies according to location—it has been recorded in the dry season in the Trans-Fly and Central Province of Papua New Guinea, and from June to August in Australia. They choose the tallest tree to nest, and even sometimes man-made pylons. The nest is a large deep bowl constructed of sticks and branches, and generally sited in large trees overlooking bodies of water. Cliffs are also suitable nesting sites, while those nests built directly on the ground are located on islands. Normally two oval dull white eggs are laid, although one is often ejected or broken. They measure 73 x 55 mm.


Some material are copyright wikipedia and other.

สวยมาก เลยครับ พี่หนุ่ย

นกออก White Bellied Sea Eagle

เหยี่ยวรุ้ง Crested Serpent Eagle (ซ้าย) เหยี่ยวรุ้งทางใต้ Andaman Serpent Eagle (ขวา)

โหด อ่า นานๆ เห็นที