กลับมาแล้วครับ ... !!!

กลับมาสู่โลกอันสับสนวุ่นวายเหมือนเดิมแล้วคร้าบบบ ....

นัดกันบวชกับเพื่อนทั้ง 3 คน สมัยเรียน ป.ตรี ว่าเมื่อไหร่ที่เราจบ ป.โท
เราจะหาเวลามาอุปสมบทพร้อมๆกัน ... ผ่านไปผ่านมา กว่าจะจบ ป.โท
ก็ปาเข้าไป 7 ปีเต็ม เพราะดันเลือกเรียนสายวิศวะเหมือนเดิม ทั้งๆที่งานก็
ล้นมือ บริษัทที่มีอยู่แล้วก็เปิดดด มันเข้าไปอีก 3-4 บริษัท แถมดัดจริตเรียน
หลักสูตรภาษาอังกฤษ ทั้งๆที่ภาษาไทยยังเอาตัวไม่รอด ส่วนเพื่อนที่เรียนป.โท
บริหารจบตั้งแต่ 2 ปีแรก (ช่วยไม่ได้ดันจบก่อน ก็นั่งรอกันไปกว่าจะได้บวช !!!)

และหลังจากหาฤกษ์งามยามดีในการอุปสมบทมานานแสนนาน ก็ได้วันเวลาและ
สถานที่ที่เหมาะสมกับเค้าบางซะที ถึงแม้จะไกลบ้านแต่ก็อยู่กลางระหว่างเรา 3 คน



คราวนี้ถึงจะไม่ได้อยู่ในผ้าเหลืองนาน แต่ก็พยายามปฏิบัติกิจให้เยอะพอควร
พระในวัดเกือบทั้งหมด เป็นพระมหาเปรียญธรรม 6-9 เกือบทั้งสิ้น แต่ละท่าน
ก็มีแนวทางที่แตกต่างกัน สมัยใหม่บ้างเก่าบ้างสลับๆกันไป เป็นพระที่เดินทาง
มาจากทั่วทุกทิศ มีประสบการณ์แปลกๆใหม่ๆขำๆ ให้ได้ประหลาดใจแทบทุกวัน

ซ้อมนาค พระมหาเปรียญธรรม 9
ปรงผม พระมหาเปรียญธรรม 6
ห่มนาค พระมหาเปรียญธรรม 6
ห่มจีวร พระมหาเปรียญธรรม 9
พระคู่สวด พระครูและพระมหาเปรียญธรรม 9
พระพี่เลี้ยง เจ้าคณะพระเทพฯ (พระมหาเปรียญธรรม 9)

- ออกบินฑบาท
- ทำวัตรเช้า-เย็น
- ร่วมปฏิบัติธรรมทุกวันพระ พร้อมญาติโยมในระแวกวัด
- ร่วมสวดปาฏิโมกข์วันพระใหญ่
- เดินทางไหว้พระ 5 วัด
- เข้าร่วมฟังการเรียนนักธรรมชั้นตรี
- เข้าร่วมฟังการเรียนแปลประโยค 1-2
- เข้าร่วมฟังการเรียนเปรียญธรรมประโยค 6-7
- สนทนาธรรมกับพระมหา เปรียญธรรม 6-9 ทุกวัน
- ออกธุดงค์บนภูเขาในป่า อ.เสิงสาง
- ร่วมออกอากาศสดธรรมยามเช้ากับคลื่นวิทยุท้องถิ่นเมืองโคราช
- เข้าร่วมชมมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสงฆ์แห่งคณะสงฆ์ไทย

บวชครั้งนี้ได้เรียนรู้อะไรขึ้นเยอะ พิธีการสงฆ์เป็นอย่างไร การธุดงค์จริงๆทำอย่างไร
ตักบาตรแล้วพระเอาไปทำอะไร อะไรควรใส่ไม่ควรใส่ตอนตักบาตร ปกติกลัวผีแต่พอ
ออกธุดงค์เจอสิ่งที่คล้ายแต่ไม่ใช่กลับรู้สึกอบอุ่น ฯลฯ ... ไม่เคยคิดว่าคนอย่างเราจะ
ฟังธรรมได้เพลิดเพลินขนาดนี้ มีบางช่วงบางตอนที่คิดอยากจะบวชต่อ ร่วมออกธุดงค์
กับพระแก่พรรษาเหมือนกันนะเนี้ยยย


[Only admins are allowed to see this image]

โม ทา นา สา ทุ ครับทิศใหม่

ตั้งใจอยากไปร่วมงานแต่คงบุญไม่พอคะ
อนุโมทนาสาธุคะ ทิดเศก

"ร่วมสวดปาฏิโมกข์วันพระใหญ่"

การสวดปาฏิโมกข์ จะสวดวันพระใหญ่คือ วันพระขึ้น 15 ค่ำ ของเดือน
ในหนึ่งเดือนก็จะสวดเพียงครั้งเดียว(แต่บางวัดก็ไม่ได้สวด) และการสวดจะใช้เวลานานเป็นชั่วโมง
ในขณะสวดจะไม่มีเสียงใด ๆ ทั้งสิ้น พระที่นำสวดจะต้องจำบทสวดชนิดที่แม่นยำจริง ๆ
จึงจะสวดได้ คุณเศกถือว่าโชคดีมาก ๆ คะ พี่เองก็เคยได้ร่วมฟังการสวดแบบนี้ครั้งหนึ่งเหมือนกัน

ช่วงนี้เว็บเงียบๆ กลับมาช่วยกันทำให้คึกคักหน่อยครับทิดเศก

ว่าแล้วพี่เล็กก็ พา พี่ทิด ไป อาบน้ำป่ะแป้ง รับขวัญ ทางโลกหน่อยสิครับ
ว่าแต่ จ๊อด มันจะ งง ป่ะ ??? ว่า เอ๊ะ ใคร ฟระ เนี่ย???

สาธุๆ ได้บุญเยอะๆอยู่ทางธรรมแบบนี้ อย่าไปทำตามพี่เล็กนะครับ

น่าเสียดายที่ไปรวมงานไม่ได้

เรื่องอ่าง ผมว่า ทิดเค้าเข้าใจดีกว่าผมซะอีกนะ อิอิ คงไม่ต้องพาไปหรอก เดี้ยวขาทั้งสองข้างของเค้่าก็พาไปเองแหละครับ (ใจสั่งมาขามันเลยพาไป)

ร่วมสวดปาฏิโมกข์วันพระใหญ่ ... ที่วัดนี้เค้าสวดกันเดือนละ 2 ครั้ง ทั้งข้างขึ้นและข้างแรม
เคยได้ยินแต่ไม่เคยได้เข้าร่วมนั่งอยู่วงพระใกล้ชิดขนาดนี้ พิธีกรรมค่อนข้างซีเรียสและดูศักสิทธิ์
มากกกๆ ที่วัดนี้มีพระที่สวดได้อยู่ 5 รูป สลับสับเปลี่ยนกันขึ้น

ชอบและอึ้งมากๆเลยครับ อยากรู้ว่ามีหลักการและแนวการจำอย่างไร ถึงสวดได้ขนาดนั้น
ขนาดผมนั่งอ่านตามยังอ่านไม่ทันเลย แถมถูกต้องทุกอักขระซะด้วยสิ เท่าที่ท่านเล่าให้ฟัง
คือ ต้องทบทวนทุกวันไม่มีวันหยุด การซ้อมสวดก็ต้องซ้อมเพียงรูปเดียว และไม่ซ้อมเล่นๆ
รวมทั้งไม่ซ้อมให้ผู้อื่นหรือพระรูปอื่นฟัง ... ลำพังภาษาไทย ให้ผมพูดให้ถูกทุกตัวอักษรเป็น
20-30 หน้า ผมยังทำไม่ได้เลย



ตอนลาสิขา พระท่านบอกว่า 7 วันนี้ ห้ามไปตามสถานที่ท่องเที่ยวยามค่ำคืนพวกผับและบา
ให้ปฏิบัติตามศีล 5 ... แต่อ่างนี่ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวนี่นาา อาจจะไปได้มั้งครับ อิอิอิ

(ว่าแต่ไปแล้วต้องนั่งดูเฉยๆ มันจะพาลเครียดซะเปล่าๆนะคร้าบบบบ)

ช่วงที่เป็นพระ ... มีวันนึงแม่นิมนต์มาฉันเพลที่บ้าน เลยมีโอกาส
ทดสอบสติปัญญาของเหยี่ยวครับพี่น้อย ก็เดินทางมาที่บ้านโดย
ห่มมังกรโผล่มาแต่หัวครับ



แรกเห็น เจ้าจอร์จตกจายยยยยมาก มันคงงงว่าตัวอะไรหัวใสๆตัวส้มๆ
คล้ายจะเป็นอินทรีหัวขาวแต่ทำไมใช้ขาเดิน กระโดดหนีอยู่ 3-4 ครั้ง
จากนั้นก็หันมามองหน้า ก้มหัว ยกหาง จ้องเขม็ง !!!

น่าแปลกใจเหมือนกัน ... ไม่ต้องส่งเสียงเรียก แค่ยืนให้มันมองชัดๆนิ่งๆ
ไม่ถึง 5 นาทีก็จำได้ครับ แต่ถ้าไม่ได้ผูกไว้คงไม่มีโอกาสได้จ้องตากันแน่ๆ
เพราะลีลาการกระโดด แลดูแล้วน่าจะมีจุดมุ่งหมายที่ต้นหางนกยุงนอกรั้ว
บ้านห่างออกไป 200 เมตร

หลังจากที่ได้ทดสอบกับพี่เล็กเรื่องการจดจำผู้ฝึก ทั้งๆที่ห่างหาย
จากผมและย้ายไปอยู่ในการดูแลของพี่เล็ก นานเกือบ 1 ปี ...

พอเข้าสนามฝึกนกก็ยังคงจดจำผู้ฝึกได้ เรียกบินข้ามหัวพี่เล็กทั้งๆ
ที่มีเนื้อชิ้นโตอย่างไม่ใยดี โผ ... ข้ามมากินเนื้อชิ้นน้อยจากผม
การมองและการหมุนตัวตามยังคงเป็นไปได้ด้วยดี



แต่ครั้งนี้ ... แสดงให้เห็นได้ชัดว่า นกมีความสามารถที่จะจดจำ
รูปร่างเค้าโครงเฉพาะใบหน้าของผู้ฝึกได้ เพราะทั้งเส้นผมและคิ้ว
ก็ไม่มี แถมร่างกายก็ถูกคลุมด้วยชุดสีเหลืองส้ม

... การทดสอบนี้ไม่มีการอ้างอิงจากสถาบันและนักวิชาการใดๆ
เป็นเพียงการทดลองโดยพระเท่านั้น ... อิอิอิ

เป็นผม นะ เอาไปอยู่ กุฎิ ด้วยแล้ว ครับ แฮ่ๆ

มิน่าหละ ผมว่าบอร์ดมันเงียบๆ นึกว่าหายไปไหน

ถ้าเป็นพระนกยังจำได้ แล้วถ้าเศกบวชชีดูล่ะ จ๊อดมันยังจะจำได้อยู่มั้ย อยากรู้จัง หุหุหุหุ

ว่าแต่ นก อ่ะจำ เจ้าของได้แล้ว
แล้ว ลูกพี่จำ ทางไป ยูโธเปีย ได้อยู่ป่ะครับ???

ถ้าบวชชี ... ผมเกรงว่าจะจำเพศตัวเองไม่ได้น่ะสิคร้าบบบบ
ว่าแต่พี่เล็กจะจำผมได้มั้ยล่ะ อิอิอิ



ยูโทเปีย ... จำทางไม่ค่อยได้อ่ะครับ ใช่ที่เข้าทางศูนย์วัฒนธรรม
แล้ววนออกด้านหลัง เจอสามแยกเลี้ยงขวา แล้วก็เลี้ยวซ้ายน่ะเหรอ
ตึกสีออกส้มๆชมพูๆอยู่ขวามือ มีลานจอดด้านหน้าจอดรถได้ประมาณ
40 คัน ถ้าเต็มต้องวนไปจอดด้านหลังเปล่าครับ

!!! ไม่ค่อยคุ้นทางเลยคุณบอม ... สงสัยไปตอนนี้หลงแน่ !!!

นี่ขนาด จำไม่ ค่อย ได้ นะ เนี่ย

อนุโมทนาบุญ คับ พี่เสก อิอิ

นี่ขนาดจำไม่ค่อยได้

อธิบายละเอียดยิบจนเห็นภาพทางไปเลยครับพี่ทิด