ตอกย้ำอีกสักนิด>>>ยูเนสโก ประกาศอีก 51 มรดกวัฒนธรรมทางนามธรรม

***ดูที่ข้อ 8 นะครับ***

ยูเนสโก ประกาศมรดกวัฒนธรรมทางนามธรรม เพิ่มเติม 51 รายการ โดย 4 รายการ จำเป็นต้องได้รับการปกป้องอย่างเร่งด่วน

เมื่อวันที่ 18 พ.ย.2553 ที่ประชุมองค์การยูเนสโก ณ กรุงไนโรบี ประเทศเคนยา ได้ทำการพิจารณาประกาศ "มรดกทางวัฒนธรรมทางนามธรรม" (Intangible Cultural Heritage) จากทั่วโลกเพิ่มเติมอีก 51 รายการ โดย 4 รายการ ถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มจำเป็นต้องได้รับการปกป้องอย่างเร่งด่วน และอีก 47 รายการ เข้าข่ายสมควรได้รับการปกป้องจากมนุษยชาติ

สำหรับมรดกวัฒนธรรมทางนามธรรม ที่ผ่านการพิจารณามาแล้ว มีทั้งสิ้น 229 รายการ จาก 132 ประเทศ ทั้งนี้ การประกาศดังกล่าว จัดเงินสนับสนุนในการปกป้องมรดกทางวัฒนธรรม เช่นเดียวกับมรดกโลกอื่น ๆ

มรดกวัฒนธรรมทางนามธรรม ในกลุ่มจำเป็นต้องได้รับการปกป้องอย่างเร่งด่วน มีดังนี้

1. ประชาชน และประเพณีของชาว Meshrep แคว้นซินเจียงอุยกูร์ จีน

2. การร้องเพลงแบบ Ojkanje โครเอเชีย

3. เทคนิคการทำผนังเรือสำเภาแบบกันน้ำ มณฑลฝูเจี้ยน จีน

4. ตราไม้พิมพ์ตัวอักษรแบบจีน

มรดกวัฒนธรรมทางนามธรรม ในกลุ่มสมควรได้รับการปกป้องจากมนุษยชาติ ได้แก่

1. เทศกาลอาลสต์ ของเบลเยี่ยม

2. การรักษาด้วยการฝังเข็มและการรมยาแบบจีน

3. การเล่นดนตรีแบบ Al-Bar’ah ประเทศโอมาน

4. ศิลปะการแกะหินแบบกางเขนไขว้ เมืองคัชการ์ ประเทศอาร์เมเนีย

5. การเต้นรำแบบ Chhau ประเทศอินเดีย

6. Compagnonnage, network for on-the-job transmission of knowledge and identities ประเทศฝรั่งเศส

7. สถาปัตยกรรมการสร้างด้วยไม้แบบแดมอกจัง ประเทศเกาหลีใต้

8. กีฬาล่าเหยื่อด้วยนกตระกูลเหยี่ยว ประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ – เบลเยี่ยม – สาธาณรัฐเชค – ฝรั่งเศส – เกาหลีใต้มองโกเลีย – โมร็อคโค – กาตาร์ – ซาอุดิอาระเบีย – สเปน – ซีเรีย

9. การเต้นฟลามิงโก ประเทศสเปน

10. การร้องเพลงประกอบดนตรีพื้นบ้าน "กาก็อก" ประเทศเกาหลีใต้

11. ศิลปะลายขนมปังขิง ประเทศโครเอเชีย

12. เทศกาล Gióng ประเทศเวียดนาม

13. เทศกาลฤดูหนาว และงานปศุสัตว์ Houtem Jaarmarkt ประเทศเบลเยี่ยม

14. การเต้นบูชาเทพเจ้า Huaconada ประเทศเปรู

15. หอคอยมนุษย์ ประเทศสเปน

16. เครื่องดนตรีอังกะลุง ประเทศอินโดนีเซีย

17. การเต้นรำและดนตรีพื้นเมือง Kalbelia ประเทศอินเดีย

18. เทศกาลมวยปล้ำน้ำมัน Kırkpınar ประเทศตุรกี

19. เทศกาลขนมปัง Krakelingen and Tonnekensbrand ประเทศเบลเยี่ยม

20. ละครเพลง Kumiodori ประเทศญี่ปุ่น

21. การร้องเพลงเพลงสวดมนต์ Marimba ประเทศโคลอมเบีย

22. การแสดง Mudiyettu ประเทศอินเดีย

23. เทศกาล Naadam ประเทศมองโกเลีย

24. เทศกาล Parachicos ประเทศเม็กซิโก

25. อุปรากรจีนแบบปักกิ่ง ประเทศจีน

26. เพลงพื้นเมือง Pirekua ประเทศเม็กซิโก

27. การเต้นรำแบบ Semah ประเทศตุรกี

28. เทศกาล Shrovetide สาธารณรัฐเชค

29. เพลงพื้นเมือง Sutartines ประเทศลิธัวเนีย

30. การร้องเพลงสรรเสริญ เทพ Sybil ประเทศสเปน

31. การถักลูกไม้แบบ Alençon ประเทศฝรั่งเศส

32. ศาสตร์แห่งการทำอาหารฝรั่งเศส ประเทศฝรั่งเศส

33. ขบวนแห่ทางศาสนาแห่งเมือง Echternach ประเทศลักเซมเบิร์ก

34. อาหารสไตล์เมดิเตอร์เรเนียน ประเทศสเปน – กรีซ – อิตาลี – โมร็อคโค

35. การร้องเพลงแบบ Khöömei ประเทศมองโกเลีย

36. การแสดงดนตรีของชาว Bakhshis ประเทศอิหร่าน

37. ศิลปะการป้องกันตัวแบบ Pahlevani ประเทศอิหร่าน

38. ศิลปการละคร Ta‘zīye ประเทศอิหร่าน

39. The scissors dance เปรู

40. การแข่งขันอัศวิน Sinjska Alka ประเทศโครเอเชีย

41. การทอพรมแบบพื้นเมือง ประเทศอาร์เซอร์ไบจัน

42. วิถีการดำรงชีวิตของกลุ่มชน Wayuu ประเทศโคลอมเบีย

43. อาหารแบบเม็กซิกันดั้งเดิม ประเทศเม็กซิโก

44. ทักษะการทอพรมแบบดั้งเดิมของเมือง Fars ประเทศอิหร่าน

45. ทักษะการทอพรมแบบดั้งเดิมของเมือง Kashan ประเทศอิหร่าน

46. การชุมนุมแบบดั้งเดิม Sohbet ประเทศตุรกี

47. เทคนิคการทอผ้าแบบ Yuki-tsumugi ประเทศญี่ปุ่น
ขอคุณข่าวจาก [Only admins are allowed to see this link]

ยูเนสโกเขาบอกว่าควรได้รับการปกป้องจากมนุษยชาติ แต่ประเทศของเรานั้นบอกว่าควรต่อต้านแบบหัวชนฝา...มันน่าเศร้า อิอิ

แคว้นซินเจียงอุยกูร์ จีน ก็มีมรดกวัฒนธรรมการล่าสัตว์ด้วยนกล่าด้วยครับ

อยากมีอีเมลของผู้ใหญ่ในไทย ที่ดูแลเรื่องนี้จังเลย จะได้ส่งไปให้อ่านมั่ง

เมื่อไร ประเทศเราจะยอมรับ สักทีน๊าา คงต้องรอกันต่อไป

อีกด้านหนึ่งเค้าก็เริ่มคุยกันแล้วนะครับ


"ครับ สิ่งหนึ่งสำคัญ มีคุณค่าหรือจำเป็นกับสังคมหนึ้ง ใช่ว่าจะเหมาะสม หรือจำเป็นต้องอีกสังคมก็หาไม่

ในแง่คุณค่าทางวัฒนธรรม ผมเห็นด้วยอย่างยิ่ง ประเทศดังกล่าวว่ารากฐานของ falconry ผูกพันกับวิถีชีวิตของคน เอื้อทั้งการล่าสัตว์เพื่อดำรงชีวิตรอด และการบ่งบอกสถานภาพทางสังคมของคนเลี้ยง (เหยี่ยวแต่ละชนิดมี "ศักดิ์" ไม่เท่ากัน เช่น เหยี่ยวนกเขาท้องขาว ต้องเป็นเจ้าขุนมูลนายเท่านั้น จึงจะเลี้ยงได้)

แต่ส่วนหนึ่ง ที่มีการประกาศเช่นนี้ ผมคิดว่าด้วยแรงผลักด้านเงินและบารมีของเศรษฐีน้ำมันครับ

ในเมืองไทย ถ้าจะทำกันจริงๆ (หากจะถก จำเป็นต่อชีวิตคนหรือที่จะต้องเลี้ยงเหยี่ยว ฝึกเหยี่ยว เป็นกิจกรรมที่ตอบสนองความต้องการของคนโดยแท้ จริงอยู่ไม่ต่างจากการดูนก แต่วิธีการที่ปรากฏ ทั้งในอดีตและปัจจุบัน ตามตลาดค้าสัตว์ป่าในบ้านเรา ส่วนใหญ่ ลักลอบจับจากธรรมชาติ ทั้งที่รู้ว่าผิดกฏหมาย ก็ยังทำ) ก็ควรแก้ไขกฏหมาย และมีแนวทางและรูปแบบ ที่ไม่เบียดเบียนประชากรในธรรมชาติ อย่างมักง่าย และตีหัวเข้าบ้าน แบบจับมาขาย ป่วยหรือพิการก็นำไปทิ้งขว้าง (ตัวอย่างมีให้เห็นจากนกที่รับจากสำนักอนุรักษ์สัตว์ป่า หรือจากศูนย์ประสานงานการช่วยเหลือสัตว์ป่า ที่ส่งให้หน่วยฟื้นฟูนกล่าเหยื่อ ม.เกษตรศาสตร์)

ไม่ใช่อ้างแบบค้างๆ คูๆ ว่าบ้านโน้น เมืองนี้เขาทำกันได้ ทำไมเราจะทำบ้างไม่
ตอบ: 19/11/2010 9:54 am
[Only admins are allowed to see this link]

เฮ่ยยยยยย!!!!!!! ไม่เปิด และ ไม่รับ สิ่งที่น่าจะยอมรับและร่วมมือกันยังไงก็คนรักนกด้วยกัน
ผมว่าพวกเรายังดีกว่าพวกที่ ยืนนนนนน ส่องงงงง นับๆๆๆๆๆๆๆ นก เพื่ออะไร?????

นักดูนก กับ นักเล่นนก ถ้าจะถกกันก็คงหาที่สิ้นสุดได้ยาก เพราะนักดูนก เขาไม่ได้เป็นนักเล่นนกเหมือนเราๆ ต่างคนก็ต่างคิดว่าตัวเองถูก ตัวอย่างผมก็คิดว่าผมถูก เพราะผมเองก็ชอบมัน เชื่อสิอีกไม่เกิน100ปี เราทุกคนก็ต้องตาย อยากจะทำอะไรก็รีบทำเถอะครับ

กีฬาล่าเหยื่อด้วยนกตระกูลเหยี่ยว สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ – เบลเยี่ยม – สาธาณรัฐเชค – ฝรั่งเศส – เกาหลีใต้มองโกเลีย – โมร็อคโค – กาตาร์ – ซาอุดิอาระเบีย – สเปน – ซีเรีย

ไม่ใช่แค่นั้นนะครับ มีหลายประเทศร่วมสมาชิกที่เป็นองค์กรที่แท้จริง และทำเพื่อการอนุรักษ์ นกที่ใช้ในเชิงFalconry มีงานวิจัยที่ดีจนนักวิทยาศาสตร์ต้องเข้าไปทำงานร่วมอยู่ด้วย เพื่อการอนุรักษ์อย่างแท้จริง

การนับนกล่า ดูนกเหยี่ยวเป็นการดูและเก็บข้อมูลทางธรรมชาติ ได้แค่ผิวๆเท่านั้นทำอะไรต่อไม่ได้ครับ(ดูแล้วทำอะไรอีกหรือได้แค่จำนวนที่ ลดลง) ได้แต่ดูนกลดจำนวนลงตายไปกับโลกที่มีแต่สารเคมีพิษจากน้ำและอาหารและแหล่งอาหารที่ทำรังก็ลดลงจากภัยธรรมชาติ เช่นป่าลดลง หนาวจัด ไฟป่า คนฮุบป่า ของคนมีอันจะกิน และพ่อค้ามีศักดิมีศรี

การฟื้นฟู คือการรักษาให้หายเจ็บป่วย ไม่ใช่การอนุรักษ์ เป็ฯการต่อชิวิตแค่นั้นเอง
ขอให้ทุกท่านเข้าใจ ตามนี้ เพราะเป็นจริงตามนี้ครับ

ตลาดค้าสัตว์ป่า หลายๆที่ จะอยู่ในเมืองใหญ่ๆ และการค้านกล่า เป็นแค่ส่วนเล็กๆ เกือบไม่มีใครสนใจที่จะซื้อหามาไว้เลี้ยงกันเล่นๆหรือใส่กรงดูเล่น เหมือนนกสวยงามครับ
แต่มักถูกอ้างว่าเป็นบ่อนทำลายนกล่าให้ลดจำนวนลง อย่ารวดเร็ว ทั้งที่เพาะและขยายพันธุ์ เลี้ยงดูเป็นอย่างดี คนที่ไม่มีความรู้และคิดว่า มีแล้วเสริมความหล่อดูดีเท่านั้น ที่ทางเราต้องช่วยทำความเข้าใจในการเลี้ยงที่ดี และไม่ส่งเสริมให้หามาเลี้ยงอีก

การอ้างตัวเป็นนักอนุรักษ์ มันต้องลงมือทำงานครับ ให้ได้ผลงานได้ขยายพันธุ์ได้ไข่ก็ยังดีครับ ไม่ใช่แค่รักษานกบินตกลงมาแล้วปล่อยไป แล้วก็ไปตายที่อื่น เพราะส่วนใหญ่นกที่ปีกเสียแล้ว เช่นกระดูกหัก ไม่สามารถหากินเองหรือไล่จับอะไรกินได้อีก มันก็ตายไปเองเพราะอดตาย

ผมมีตัวอย่างสัตว์หนึ่งอยากให้ลองอ่านดูครับ
สมัน หรือ เนื้อสมัน หรือ กวางเขาสุ่ม เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมจำพวกสัตว์กีบคู่ชนิดหนึ่ง มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Cervus schomburgki เป็นกวางขนาดกลาง ขนตามสำตัวสีน้ำตาลเข้ม ท้องมีสีอ่อนกว่า ริมฝีปากล่างและด้านล่างของหางเป็นสีขาว มีลักษณะเด่นคือ ตัวผู้จะมีเขาแตกแขนงออกไปมากมายเหมือนกิ่งไม้ แลดูสวยงาม จึงได้ชื่อว่าเป็นกวางที่มีเขาสวยที่สุดในโลก มีกิ่งรับหมาหรือกิ่งเขาที่ยื่นออกไปข้างหน้ายาวกว่ากิ่งรับหมาของกวางชนิดอื่น ๆ สมันมีความยาวลำตัวและหัว 88 เซนติเมตร ความยาวหาง 10 เซนติเมตร มีความสูงจากพื้นดินถึงหัวไหล่ 100-110 เซนติเมตร น้ำหนัก 22 กิโลกรัม

มีการกระจายพันธุ์เฉพาะในที่ราบลุ่มภาคกลางของไทยเท่านั้น รวมถึงบริเวณกรุงเทพมหานครในปัจจุบันด้วย โดยอาศัยอยู่ในที่ทุ่งโล่งกว้าง ไม่สามารถหลบหนีเข้าป่าทึบได้เนื่องจากกิ่งก้านของเขาจะไปติดพันกับกิ่งไม้ จึงเป็นจุดอ่อนให้ถูกล่าได้อย่างง่ายดาย ในสมัยอดีต ชาวบ้านจะล่าสมันด้วยการสวมเขาปลอมเป็นตัวผู้เพื่อล่อตัวเมียออกมา จากนั้นจึงใช้ปืนหรือหอกพุ่งยิง

ปัจจุบันถือว่าสมันเป็นสัตว์ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว สมันในธรรมชาติตัวสุดท้าย ตายเมื่อพ.ศ. 2475 ที่จังหวัดกาญจนบุรี ด้วยการถูกยิงโดยนายตำรวจคนหนึ่ง สมันตัวสุดท้ายในที่เลี้ยง ตายที่วัดแห่งหนึ่ง ในตำบลมหาชัย จังหวัดสมุทรสาคร ในปี พ.ศ. 2481 โดยถูกชายขี้เมาคนหนึ่งตี

ในปี พ.ศ. 2534 มีรายงานว่าพบซากเขาสมันสดขายในร้านขายยาใจกลางเมืองพงสาลี และแขวงหลวงพระบาง ทางภาคเหนือของลาว ทำให้สันนิษฐานว่าอาจจะมีสมันหลงเหลืออยู่ในประเทศลาวก็เป็นได้ แต่เรื่องนี้ยังไม่มีหลักฐานยืนยันเพียงพอ
----------------------------
เคยมีฝรั่งเขาอาสาจะเพราะให้ แต่ไทยเราปฏิเสธ เราจะรอให้ เหยี่ยว เป็นอย่างสมันก่อนหรือ

สมัน หรือจะเป็นกวางไทย ก็ไม่อนุญาติให้เลี้ยงครับ เราเลี้ยงได้และมีจำนวนลูกเพิ่มทุกปี จนเป็นเนื้อเป็นเขาทำยาให้เรากินได้ ก็เป็นกวางนำเข้าจากนอกครับ

แต่ต่างประเทศได้กวางไทยไปทำพันธุ์ ผสมขายเพราะมันแข็งแรงดีครับ

คนไทยเก่งแต่ไม่ได้โอกาส คนไทยกัดกินกันเองไม่เป็นหนึ่งเดียว แค่คนเลี้ยงนกล่ายังมี หลายกลุ่มเลยครับ ทั้งที่สมาชิกที่เลี้ยงนกล่ามีแค่นับหัวตัวตนได้ ยากที่จะทำความเข้าใจ หน้าที่ใครก็ทำตามนั้นครับ เค้าว่าเค้ามีหน้าที่ต้องอนุรักษ์ไว้ในป่า ต่อให้ป่าหมดถ้านกปรับตัวได้ในเมืองก็อยู่ต่อไป ถ้าไม่ได้ก็ตายไปเองตามธรรมชาติ
เรามีหน้าที่เลี้ยงและพยายามจะหาความรู้จนเก่งและเพาะได้เป็นรูปธรรมครับ ก็จงทำต่อไปให้สำเร็จเถอะครับ เป็นหน้าที่เพื่อให้นกล่าได้เพิ่มจำนวนได้ครับ

ตอบ: 19/11/2010 9:43 am ชื่อกระทู้: นกล่าเหยื่อและมรดกโลก

--------------------------------------------------------------------------------

อันที่จริงชื่อกระทู้นี้ถ้าอ่านแบบเผินๆ ก็จะเห็นว่ามันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย ถ้าหากว่าองค์กรยิ่งใหญ่ระดับโลกอย่าง ยูเนสโก จะไม่ประกาศว่า " กีฬาล่าเหยื่อยด้วยนกตระกูลเหยี่ยวในประเทศ สหรัฐอาหรับเอมิเรต หรือ UAE สาธารณเช็ค เกาหลีใต้ มองโกเลีย มอร็อคโค การ์ต้า ซาอุดิอาระเบีย สเปน และซีเรีย เป็น มรดกโลกทางวัฒนธรรม 1 ใน 47 สิ่ง ที่สมควรได้รับการปกป้องจากมนุษยชาติ ซึ่งประกาศไปเมื่อสองวันมานี้เอง

นี่คือประเด็นที่จะต้องจับตาต่อไปว่า กระแสแบบนี้จะกลับเข้ามาในประเทศไทยของเรา ซึ่งมีกฎหมายคุ้มครอง และห้ามครอบครองนกเกือยทุกชนิด หรือไม่ หลังจากมีการลักลอบ มีการเปิดเวปซื้อขาย รับออร์เดอร์ สั่งซื้อ นำเข้า จากต่างประเทศมาระยะหนึ่งแล้ว โดยที่ผู้รักษากฎหมายของบ้านเราไม่สามารถยื่มมือเข้าไปปกป้องได้อย่างเต็มที่ โดยยกสาระพัดข้ออ้างขึ้นมาแก้ต่าง เช่น มีกำลังเจ้าหน้าที่ไม่เพียงพอ ไม่ทราบเพราะไม่มีผู้แจ้งเบาะแส เป็นต้น

ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่า พวกเรา ในฐานะนักดูนก นักถ่ายภาพนก นักฟื้นฟูนก (ทุกชนิดพันธ์ ไม่แต่เฉพาะเหยี่ยวหรือนกล่าเหยื่อ ) ควรจะต้องโหมกระพือ ทำความเข้าใจให้ถูกต้องในเรื่องการเลี้ยวเหยี่ยวเป็นกีฬา ว่าผิดกฎหมาย ให้มากยิ่งขึ้นไปอีกกว่าเท่าที่เป็นอยู่นี้
[Only admins are allowed to see this link]

ผมกำลังสงสัยว่าถ้าเป็นนกนอกที่ไม่ได้มีการคุ้มครองจากบัญชีรายชื่อในไทย แล้ว มีเอกสารการนำเข้า ยังผิดอีกหรอ

มันไม่ผิดหรอกครับ ถ้ามีเอกสารการครอบครองที่ถูกต้องครบถ้วนตามที่กฏหมายกำหนด แต่ในมุมมองของนักอนุรักษ์เขาอาจจะมองว่าเหยี่ยวต่างด้าวเหล่านั้น ถ้าหลุดไปในธรรมชาติจะทำให้เกิดผลกระทบต่อระบบนิเวศได้ เหมือนกับพวกปลาต่างถิ่นอื่นๆที่กำลังแพร่กระจายในแหล่งน้ำละมั้ง แต่ถ้ามองจริงๆเหยี่ยวจะอยู่แถวบนๆของห่วงโซ่อาหารอยู่แล้ว พฤติกรรมการกินคงไม่ต่างจากเหยี่ยวของไทยมาก หรืออาจจะเหมือนกันด้วยซ้ำ ไม่น่าจะมีผลอะไรมากมายด้วย แล้วอีกอย่างโอกาสที่จะแพร่พันธุ์ในธรรมชาติบ้านเราก็น้อย เพราะว่าไม่ได้นำเข้ามาเป็นร้อยๆหรือพันๆตัวอย่างเช่นปลาต่างประเทศ ที่สำคัญมันแพง และคนเล่นก็มีเฉพาะกลุ่ม โอกาสที่จะหลุดไปแพร่กระจายพันธุ์ในธรรมชาติก็น้อยมากหรือแทบจะไม่มีเลย...

ที่กล่าวมาเป็นแค่มุมมองของผมเอง อาจจะมีเหตุผลอื่นๆอีกที่สามารถเอามาอ้างต่างๆนานาได้อีกมากมายครับ

ผมว่านักดูนก นับนก ฟื้นฟูนก เค้าน่าจะรู้ดีอยู่แล้วว่าจำนวนมันน้อยลงทุกปีแล้วที่กลุ่มคนที่เลี้ยง-ฝึกจะมีอยู่กี่คนกันแล้วแต่ล่ะคนจะสามารถมีไว้ในครอบครองได้สักกี่ตัว มันไม่ใช้สาเหตุหลักที่จะทำให้นกล่าพวกนี้สูญพันธุ์ สาเหตุหลักๆมันน่าจะมาจากการคุกคามถิ่นที่อยู่ของเค้ามากกว่า ปลาบึกที่ทุกวันนี้ถึงฤดูล่าที่เชียงของถ้าใครเคยไปดู ไทยกับลาวแทบจะฆ่ากันตายเพราะเดียวนี้มันมาให้ล่าได้คู่สองคู่เอง มันจับคู่มาก็ไปวางไข่ที่ต้นน้ำไม่ได้เพราะสภาพน้ำโขงเปลี่ยนไปจากเดิมเพราะประเทศ....ทำ ถ้าเมื่อยี่สิบปีที่แล้วไม่มีบุคคลคนหนึ่งบอกให้กรมประมงวิจัยเอาปลาบึกมาเพาะ ป่านนี้คงต้องไปดูรูปปลาบึกแทนมั้ง ไม่ใช้เอามาวางเป็นกับข้าว
สรุป ใครจะส่อง จะถ่าย จะนับ เชิญ แต่ผมจะเลี้ยง

runtee พิมพ์ว่า:

ผมว่านักดูนก นับนก ฟื้นฟูนก เค้าน่าจะรู้ดีอยู่แล้วว่าจำนวนมันน้อยลงทุกปีแล้วที่กลุ่มคนที่เลี้ยง-ฝึกจะมีอยู่กี่คนกันแล้วแต่ล่ะคนจะสามารถมีไว้ในครอบครองได้สักกี่ตัว มันไม่ใช้สาเหตุหลักที่จะทำให้นกล่าพวกนี้สูญพันธุ์ สาเหตุหลักๆมันน่าจะมาจากการคุกคามถิ่นที่อยู่ของเค้ามากกว่า ปลาบึกที่ทุกวันนี้ถึงฤดูล่าที่เชียงของถ้าใครเคยไปดู ไทยกับลาวแทบจะฆ่ากันตายเพราะเดียวนี้มันมาให้ล่าได้คู่สองคู่เอง มันจับคู่มาก็ไปวางไข่ที่ต้นน้ำไม่ได้เพราะสภาพน้ำโขงเปลี่ยนไปจากเดิมเพราะประเทศ....ทำ ถ้าเมื่อยี่สิบปีที่แล้วไม่มีบุคคลคนหนึ่งบอกให้กรมประมงวิจัยเอาปลาบึกมาเพาะ ป่านนี้คงต้องไปดูรูปปลาบึกแทนมั้ง ไม่ใช้เอามาวางเป็นกับข้าว
สรุป ใครจะส่อง จะถ่าย จะนับ เชิญ แต่ผมจะเลี้ยง

ถูก ผมก็จะเลี้ยง ผมเคยอ่านเจอจากเวบบอร์ดแห่งหนึ่ง เขาบอกว่า
-..- ร้านขายนกเป็นต้นเหตุของการลดจำนวนนก แล้วรูปภาพที่เอามาให้ชี้เลือกซื้อนกหละเป็นฝีมือของใคร ไม่ใช่นักถ่ายภาพนกหรอกหรอ-..-

ผมอ่านดูแล้วมันก็น่าคิดแฮะ จะว่าเอามาจากในเนด ก็ไม่ใช่นักดูนกหรอกหรอ ที่เอามาลง

[Only admins are allowed to see this link]
นี่คือกรณีที่คล้ายๆกันครับ